29.03.2015

Momo

Bu aralar ne yorgunum, ne tükenmişim bir bilseniz. Bomboş bir deniz kenarında, tek başıma oturup saatlerce öyle kalakalmak istiyorum.  Kimse aramasın, sormasın istiyorum. Güneş içimi ısıtsın istiyorum, aa bir dakika aptal radyoterapi yüzünden bu sene belli ki doğru düzgün tatil bile yapamayacaktım değil mi? Güneşe çıkamıyorduk! Elveda en basit hayaller!

Bir süredir hayatım böyle, neye elime atsam izin yok, belirsiz, bıktım. Tükenmişliğin dibini gördüm sanırım. Çıkamıyorum.

Dün beni buradan alıp götüren, azcık kendime getiren Michael Ende'nin 'Momo'su oldu, sizlere de onu önereyim istedim.
Çocuk kitabı diyeceklerdir, geçiniz...



En son kimi ne zaman gerçekten dinlediniz?
En son ne zaman gün size yetti?
Zamanınızı çalıyorlar mı?
Bir Momo olacak yüreğiniz var mı?

Michael Ende'nin en son çocukken 'Santa Cruz'a Giden Uzun Yol'unu okumuştum, ne harika kitaptı. Momo ise size zamanın sırrını veren bir kitap. Mutlaka okuyun, bu deli koşturmacanızda neye koşturduğunuzu bir daha düşünün.

Mutlu pazarlar!

Bunlar da ilginizi çekebilir;

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...